Aliud igitur esse censet gaudere

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Progredientibus autem

Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Sed quot homines, tot sententiae; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Sed haec in pueris;

Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.

Sed eum qui

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. An haec ab eo non dicuntur? Comprehensum, quod cognitum non habet? Tria genera bonorum; Confecta res esset. Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Venit ad extremum; Quae duo sunt, unum facit. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sed ille, ut dixi, vitiose.