Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Summus dolor plures dies manere non potest? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
caption 
asdf 
asdf 
sdf
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Nihil illinc huc pervenit. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ut id aliis narrare gestiant? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.
Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Si longus, levis. Nam de isto magna dissensio est. Deinde dolorem quem maximum?
