Praeclare

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Summus dolor plures dies manere non potest? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

  • caption
  • asdf
  • asdf
  • sdf

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Nihil illinc huc pervenit. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ut id aliis narrare gestiant? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Si longus, levis. Nam de isto magna dissensio est. Deinde dolorem quem maximum?

Announcement 2

[braille]

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ut id aliis narrare gestiant? Conferam avum tuum Drusum cum C. Pauca mutat vel plura sane; Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

[/braille]

Announcement 1

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Primum quid tu dicis breve? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Graccho, eius fere, aequalí?

Addidisti ad extremum

Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.